รักไม่เท่ากัน...โดยไม่รู้ตัว

EP.2 รักไม่เท่ากัน...โดยไม่รู้ตัว

“พ่อแม่รักลูกไม่เท่ากัน”
ฟังแล้วแทงใจ แต่จริงไหม?

"Some children receive less love — not because they're less lovable, but because love wasn’t shown the same way."

แม้เติบโตมาในบ้านหลังเดียวกัน
แต่ความรักที่เด็กแต่ละคนได้รับ…ไม่เคยเหมือนกันเลย
บางคนได้หัวใจเต็มสองมือ
บางคนได้เพียงรอยยิ้ม
และบางคน...ได้เพียงหน้าที่
แม้ไม่มีใครตั้งใจจะลำเอียง
แต่ความรู้สึกก็ไม่เคยโกหก

ความรักในครอบครัวอาจจะ "เท่ากัน" ในใจพ่อแม่
แต่สิ่งที่ลูกแต่ละคนได้รับ อาจ "ไม่เท่ากัน" ในความรู้สึก

เด็กบางคนโตมาพร้อมคำชม
บางคนโตมากับความเงียบและคำว่า “ทำไมไม่เหมือนพี่?”
บางคนได้พักผ่อน
บางคนได้แต่คำว่า “อดทนหน่อยนะ”

ชวนคิด:
- เราเคยรู้สึกว่าตัวเองเป็นแค่ “ตัวสำรอง” ไหม?
- เราเคยน้อยใจแบบเงียบ ๆ เพราะเห็นน้องได้ในสิ่งที่เราไม่เคยได้ไหม?
- เราเคยรู้สึกว่า ถ้าเราเหนื่อย ก็ต้องเงียบไปเอง เพราะไม่มีใครฟัง?

ชวนฟังใจตัวเอง และเยียวยาความรู้สึก:
- ลองยอมรับความเจ็บปวดของตัวเอง โดยไม่ต้องรีบให้อภัยทันทีความรู้สึกว่า "รักไม่เท่ากัน" ไม่ได้ผิด และไม่ใช่เรื่องไร้สาระ
แค่คุณรู้สึก นั่นก็จริงพอแล้ว
- บอกตัวเองว่า ความรักจากพ่อแม่ไม่ใช่สิ่งเดียวที่กำหนดคุณค่าในตัวเราบางคนเติบโตมาได้อย่างมั่นคง แม้จะไม่เคยได้ยินคำว่า “ภูมิใจในตัวลูก”
- ความรักจากคนรอบตัว หรือจากตัวเราเอง ก็เติมเต็มได้
- ถ้าไหว... ลองพูดความในใจกับพ่อแม่อย่างใจเย็นไม่ต้องพูดเพื่อให้เขารู้สึกผิด แค่พูดเพื่อให้เขารู้ว่า เราก็มีความรู้สึก
- หา “ครอบครัวในใจ” เพิ่มเองได้ไม่จำเป็นต้องผูกพันเฉพาะสายเลือด เพื่อน คนรัก แม้กระทั่งตัวเราเอง ก็เป็นที่พักใจได้

ตอนต่อไป: “พี่คนกลาง = คนที่ต้องเข้าใจทุกคน ยกเว้นตัวเอง”
แชร์โพสต์นี้ หากคุณเคยเติบโตมาพร้อมคำว่า “อดทนไว้หน่อย” จนลืมถามตัวเองว่า... แล้วใครจะอดทนเพื่อเรา?